-
1 tracić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• тратить• утерять• утратить* * *1) (cechę, wartość) утрачивать2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять3) tracić (np. okazję) упускать4) tracić (np. życie) лишаться5) tracić (w czyichś oczach) снижаться6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)wydawać (pieniądze) тратить (деньги)* * *trac|ić\tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);\tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;
2. (wykonywać wyrok śmierci na kimś) казнить* * *tracę, traci, tracony несов.1) теря́ть ( лишаться)tracić czas — теря́ть вре́мя
tracić na wadze — теря́ть в весе́ ( вес)
tracić na sile — слабе́ть, сла́бнуть
tracić pieniądze — растра́чивать (тра́тить) де́ньги
tracić grunt pod nogami — теря́ть по́чву под нога́ми
2) ( wykonywać wyrok śmierci na kimś) казни́ть -
2 казнить
( wykonać wyrok śmierci) stracić, ściąć, ścinać, ( wykonywać wyrok śmierci na kimś) tracić -
3 trącić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• тратить• утерять• утратить* * *1) (cechę, wartość) утрачивать2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять3) tracić (np. okazję) упускать4) tracić (np. życie) лишаться5) tracić (w czyichś oczach) снижаться6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)wydawać (pieniądze) тратить (деньги)* * *trac|ić\tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);\tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;
2. (wykonywać wyrok śmierci na kimś) казнить* * *trącę, trącony1) сов. легко́ подтолкну́ть, уда́рить; заде́тьtrącić kogoś pod łokieć — подтолкну́ть кого́-л. под ло́коть
trącić nogą krzesło — заде́ть ного́й стул
2) несов., перен. отдава́ть, припа́хивать•
См. также в других словарях:
tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… … Słownik języka polskiego
rozstrzeliwać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic, rozstrzeliwaćwuję, rozstrzeliwaćwuje, rozstrzeliwaćany {{/stl 8}}– rozstrzelać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, rozstrzeliwaćam, rozstrzeliwaća, rozstrzeliwaćają, rozstrzeliwaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonywać na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień